Het zijn van die kleine dingen die ineens door je hoofd gaan. Oh ja! Zo was het.
Misschien dat er t.z.t. een lang verhaal uit voortkomt maar voorlopig hier even van die flarden van herinneringen.

Een aantal van deze herinneringen werden ingestuurd want ook bij anderen gaat het verleden weer leven.

Het Wespennest
De naam van het internaatblaadje dat regelmatig op zo'n ouderwetse stencilmachine gemaakt werd.

Broekspijpen
Het was ineens mode. Van die gekleurde stukken onderin je broekspijpen. Mevr. Jabaaij zat uren achter de naaimachine omdat iedereen ineens zo'n broek wilde.

Waterballetten
Een warme zomeravond kon zomaar uit de hand lopen. De brandslangen kwamen van de muren en binnen de kortste keren was het trappenhuis (en de rest ook) totaal verzopen. Op een keer was er weer zo'n waterballet en terwijl het water van de vierde etage de trappen afstroomde werd er gebeld en stond de toenmalige personeelschef Hr. Pompen voor de deur. Toepasselijker kan het niet.

Filmpje draaien
Begin jaren 60 werd er weleens een filmprojector gehuurd (zie kerstfoto's) zodat er wat verpozing was 's avonds. Soms zelfs met geluid!
Maar dat ging niet altijd goed. Ik herinner me nog de spannende film: Pongo de witte aap. En iedere keer als die aap in beeld kwam brak de film. Dus dan werd het toch nog vroeg naar bed op zo'n avond.

Corvee
Er was een rooster en om de zoveel tijd moest iedereen wel een keer helpen met afwassen en aardappels schillen. Maar als je iets uitgevreten had mocht je een keertje extra. Er was ook een jongen vrijgesteld van dienst op het Delftseplein en die hielp 's ochtends met wekken van de vroege dienst om 05.00 uur en de tafels afruimen (werden de avond ervoor gedekt) en de jongens welke cursus(opleiding) hadden aten om 07.30 uur werden om 07.00 uur gewekt.

Treinkaartjes
De treinkaartjes werden bij Lissone Lindeman (Reisbureau) op de hoek van de Lijnbaan en de Aart van Nesstraat opgehaald en via Het Posthuis uitgereikt. Jongens reisden met een pas van de spoorwegen voor half geld (mogelijk een deal via PTT).

Treinongeluk
Bij het grootste treinongeluk in Nederland ooit, op 8 januari 1962 bij Harmelen, vielen 93 doden. Eén van de jongens uit Het Posthuis, Adje Daamen uit Breda, raakte zwaargewond. Na drie maanden mocht hij weer uit het ziekenhuis. Ik heb het krantenknipsel met zijn foto nog.

Mijn flappie-kerst
We hadden een enorm konijn. Een vlaamse reus. Het kreng was zo vals als wat. In die tijd kwam er nog een schillenboer aan de deur en die wilde hem wel slachten. Mevr. Jabaaij stond hem huilend te braden en hij ging zo weer (met jus en al) de ton van de schillenboer in maakte lekker patat.

Leverpastei
Er stond een blikje in de keuken waar het papier vanaf gegaan was. Iemand heeft dat op zijn brood gesmeerd in de veronderstelling dat het leverpastei was. Het was echter een blikje voer voor de kleine hond Bobby.

Vuurwerk
Bezoek met een grote groep bewoners aan het wekelijkse vuurwerk op Scheveningen. Dat liep niet zo leuk af want een baldadige stel in de groep gooide flesjes en glazen stuk op het strand. Iets wat op een zandstrand natuurlijk tot gevaarlijke situaties kan leiden. De hele groep werd uiteindelijk meegenomen naar het politiebureau om er zo na het verhoren van de betrokkenen achter te komen welke internaatbewoners dit daadwerkelijk op hun geweten hadden. Niemand stak in eerste instantie zijn vinger op. Het op onweer staande gezicht van Dhr. Jabaaij sprak boekdelen en we kwamen die nacht erg laat thuis.

TapToe in Delft
Vrijwel ieder jaar gingen we naar de TapToe in Delft. Altijd een feest.

Jongste bewoner
De jongste bewoner bij de opening van Het Posthuis was Harry van de Lisdonk uit Tilburg. Hier een krantenknipsel over hem.